Tot op het laatst ervoor gaan, maar dan ben je er!
Door: SdC2016
Blijf op de hoogte en volg sdc2016
01 Oktober 2016 | Spanje, Santiago de Compostella
Op dinsdag 13 september (!) stond de laatste etappe op het programma. Etappe nummer 18 van Filgueira naar Santiago de Compostella! Deze etappe is ondersteund door een anonieme donateur, die wij hartelijk bedanken en waar we vanavond met een goed glas bier op zullen proosten.
Onweer.
Een kort traject van slechts 60 kilometer. Dus je zou denken dat lukt wel in 2,5 uur. Helaas! In de nacht van 12 op 13 september heeft het flink geregend en kregen we ook nog wat onweer zodat we het venster moesten sluiten. Dat was niet het enige, op de begane grond liep nog viervoetige grijze vriend rond, die tijdens het eten van ónze nootjes (vanuit een fietshelm), mensen uit hun slaap hield. Geen muizenklemmen in de buurt als je ze nodig hebt....
Tips bij regen.
Na het ontbijt trokken we onze regenjassen aan en toen het eenmaal wat lichter begon te worden besloten we de tocht aan te vangen met de aankomst in Santiago in het vizier. Als tip kregen we mee: "kijk in de afdaling naar het gedrag van je fiets". Hiermee werd eigenlijk bedoeld dat je remmen gewoon niet werken (en daar kom je snel achter).
Onderweg.
Na het halen van enkele stempels (minimaal twee per dag!) én toch nog enkele pittige beklimmingen (en afdalingen) kwamen dan eindelijk in de verte de torens van de kathedraal van Santiago in zicht. En jawel......dan is het nog 5 kilometer en een flinke helling de stad in. Vanwege het fotomoment werden de regenjassen alvast gedaan om de laatste meters naar de stad als dappere fietsende pelgrims af te leggen (het oog wil ik ook wat).
Santiago.
Fietsend door de oude binnenstad, rond de klok van 13:00 uur, laverend tussen de toeristen en andere pelgrims door, bereikten we het plein voor de kathedraal. Wat een ontlading! Daar waren we dan: na 17,5 dagen met ruim 2500 kilometer in de benen bereikten we Santiago, de plaats van de H. Jacobus, apostel! Dit moesten we even laten bezinken en uiteraard een groepsfoto maken.
Na inchecken in het appartement gingen we de stad in voor lunch en het ophalen van de laatste stempel en belangrijker nog de "Compostella"; het bewijs dat we de pelgrimage hebben volbracht.
Nadien zijn we ergens gaan zitten om deze dag te evalueren en heerlijk te gaan eten: we nog regelmatig geproost op deze pelgrimage.
N.B. We hebben met z'n vieren gefietst, maar we hebben het met z'n zessen volbracht. Wat een team!
Onweer.
Een kort traject van slechts 60 kilometer. Dus je zou denken dat lukt wel in 2,5 uur. Helaas! In de nacht van 12 op 13 september heeft het flink geregend en kregen we ook nog wat onweer zodat we het venster moesten sluiten. Dat was niet het enige, op de begane grond liep nog viervoetige grijze vriend rond, die tijdens het eten van ónze nootjes (vanuit een fietshelm), mensen uit hun slaap hield. Geen muizenklemmen in de buurt als je ze nodig hebt....
Tips bij regen.
Na het ontbijt trokken we onze regenjassen aan en toen het eenmaal wat lichter begon te worden besloten we de tocht aan te vangen met de aankomst in Santiago in het vizier. Als tip kregen we mee: "kijk in de afdaling naar het gedrag van je fiets". Hiermee werd eigenlijk bedoeld dat je remmen gewoon niet werken (en daar kom je snel achter).
Onderweg.
Na het halen van enkele stempels (minimaal twee per dag!) én toch nog enkele pittige beklimmingen (en afdalingen) kwamen dan eindelijk in de verte de torens van de kathedraal van Santiago in zicht. En jawel......dan is het nog 5 kilometer en een flinke helling de stad in. Vanwege het fotomoment werden de regenjassen alvast gedaan om de laatste meters naar de stad als dappere fietsende pelgrims af te leggen (het oog wil ik ook wat).
Santiago.
Fietsend door de oude binnenstad, rond de klok van 13:00 uur, laverend tussen de toeristen en andere pelgrims door, bereikten we het plein voor de kathedraal. Wat een ontlading! Daar waren we dan: na 17,5 dagen met ruim 2500 kilometer in de benen bereikten we Santiago, de plaats van de H. Jacobus, apostel! Dit moesten we even laten bezinken en uiteraard een groepsfoto maken.
Na inchecken in het appartement gingen we de stad in voor lunch en het ophalen van de laatste stempel en belangrijker nog de "Compostella"; het bewijs dat we de pelgrimage hebben volbracht.
Nadien zijn we ergens gaan zitten om deze dag te evalueren en heerlijk te gaan eten: we nog regelmatig geproost op deze pelgrimage.
N.B. We hebben met z'n vieren gefietst, maar we hebben het met z'n zessen volbracht. Wat een team!
-
01 Oktober 2016 - 08:41
Lonneke:
Gaaf mensen! Trots. -
01 Oktober 2016 - 09:14
Hans De Bruin:
Een topprestatie!!!! Respect voor jullie allemaal. Dus alle 6, geen misverstanden hé! -
01 Oktober 2016 - 10:34
Marjolein:
Echt respect voor jullie!! En wat een geweldig avontuur om zo alleen al langs de zijlijn mee te beleven. Gefeliciteerd jullie alle 6, geweldig gedaan!! Wat een team!!! -
01 Oktober 2016 - 18:10
Zr. Giovanni:
Dappere fietsers en niet alleen voor "het oog wil ook wat hebben".
Wat een geweldig team. Ik ben trots op jullie alle zes!!! Proficiat hoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
