De voorlaatste etappe

Richting de climax is het even stil geweest hier op het forum. De meesten wisten wel dat we inmiddels al lang in Santiago zijn aangekomen (en weer veilig thuis zijn) en dat alles goed is gegaan. Hier zijn de laatste twee verslagen van onze prachtige fietspelgrimage van 's-Hertogenbosch naar Santiago de Compostella

Santiago begint langzaam in zicht te komen: niet letterlijk maar het heeft er wel alle tekenen van. Etappe 17 (op maandag 12 september) fietsten we van Padornelo naar Filgueira, 116 kilometers. Deze etappe fietsten we speciaal voor alle mensen die ons hebben gesteund bij onze pelgrimage en alle donateurs voor het goede doel! Heel veel dank aan u allen.

Op deze dag kwamen we de meeste pelgrims tegen. De fietsroute en de wandelroute liggen niet ver uit elkaar. Om de 'Compostela' te behalen moet minstens de volgende afstanden zijn afgelegd: 100 km te voet of 150 km te paard of 200 km met de fiets. Met die kilometers van ons zit dat wel goed. Er zijn vele mensen die, om allerlei goede redenen, alleen de laatste 100 kilometer lopen. Het was dan ook erg druk met de vele pelgrims op weg naar dat ene doel. Het leek van tijd tot tijd de uittocht uit Egypte.

Ook is het belangrijk om minimaal twee stempels per dag te halen voor ons pelgrimspaspoort waardoor we nu extra koffiedrinken onderweg, al is het maar voor de stempel!

Portmarin
Fietsend om het stuwmeer heen brengt een mooie oude brug ons bij Portmarin. De rivier de Miño werd ingedamd om het stuwmeer van Belesar te vormen. Zo kwam de oorspronkelijke gemeente Portomarín onder water te staan. Dit is nog steeds te zien als het laag water in het stuwmeer is, dan zie je de overblijfselen van de oude gebouwen. Veel gebouwen zijn steen voor steen afgebroken en verderop weer opgebouwd. Zo ook de kerk San Nicolás, waar je op stenen de nummeringen nog kunt zien staan waarmee de bouwpuzzel weer is opgebouwd.

Aan het einde van de dag na een pittige klim kwamen we aan in Filgueira, een plaatsje 4 kilometer van de route. En wat voor een plaatsje. Een zeer klein boerendorpje, waar aan het einde van de dag de boeren hun koeien nog van het land halen om deze naar de kleine boerderijen terug te brengen voor het melken. We keken de eerste keer vreemd op toen er een partij koeien voorbij ons appartement gestormd kwamen. Een dorpje waar WiFi nog uitgevonden moest worden.

's Avonds was het uitzoeken en herordenen van alle spullen. De fietskleding voor de laatste etappe werd klaargelegd en vervolgens gebruikten we met elkaar het laatste avondmaal want vanaf de dag erna zou alles anders zijn......want dan hebben we Santiago bereikt.